[zaloguj się]
[pdf]

ŁOTRAS (1) sb m

łotras, [łotrasz].

o prawdopodobnie jasne (tak w łotr); a jasne.

Fleksja
sg pl
G łotras(o)w
A łotrasa
I łotraszy

[sg A łotrasa.] ◊ pl G łotras(o)w. ◊ [I łotraszy.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.

Aug. od „łotr”: [A czemu mſſam przyganiáią? Iż ie zá grzechy miewáią Powiádáiąc iż Iudaſſá Náſláduią w thym łotráſá MorawRozm K2; Taż historyja świadczy, że Żydowie z onymi łotraszy drugimi, których byli nazbierali na ulicach, szukając apostołów u Jazona w domu, samego na ulicę wywlekli i niektórą bracią TraktKom 329.]
Wyrażenie: »łotras najęty«: Záwżdy miecż przy boku/ łotráſow ná to náiętych máiąc około śiebie doſyć [Semper armis cinctus, operis undique septus cum sicis]/ [złoczyńca] chodźi z śiekierkámi/ z miecżmi y ſtrzałámi ModrzBaz 84v.

KCh