[zaloguj się]
[pdf]

ŁOŻNICZY (6) ai

-ó- : -o- SarnStat (2 : 1) (Cn o pochylone).

Fleksja
sg
mNłóżniczy
Dłóżnicz(e)mu

sg m N łóżniczy (5). ◊ D łóżnicz(e)mu (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI(XVII) – XVII w.

Przymiotnik od „łożnica”; należący do sypialni; cubicularius Cn (6): Cubicularis ‒ łozniczij, do komorij przinalezacij. Calep 274b.
a. W funkcji rzeczownika: urzędnik dworski opiekujący się sypialnią królewską; cubicularis, cubicularius, lectisterniator, praepositus cubiculo, super somnum servus Cn (5): PaprPan M2; 9 Aprilis Stanisławowi Sobockiemu Łozniczemu swemu, Przysądził Krol comedorostwo Poznanskie oktore iescze za Krola Stefana Prawował się z Czarnkoskim ActReg 157.

W połączeniu z nazwiskiem (3): [przy nadaniu przywileju na Sejmie Koronnym Lubelskim byli obecni:] Máćiéy Zalińſki Podkomorzy náſz/ Iaśieniecki Mśćiborſki y Zyzmurſki Stároſtá/ Lukaſz Lęcki Lóżniczy y Stároſtá Wołpińſki/ Eráſmus Dębieńſki Chorąży Dworny/ Iákub Piaſecki Koniuſzy SarnStat 1065, 1044, 1195

Synonim: a. komornik.

Cf ŁOŻNICZNY

DJ