[zaloguj się]
[pdf]

ŁUDZIĆ SIĘ (2) vb impf

się (1), sie (1).

Fleksja
inf łudzić się
indicativus
praes
pl
1 łudzim się

inf łudzić się (1). ◊ praes 1 pl łudzim się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

1. Oszukiwać się (1):
Zwrot: »światem łudzić się« (1): Przecżże ſię świátem łudźim/ nędzne ſercá ſwe trudźim/ gdyż nam trudno śmierći zbyć /cżemuſz ſię chcem przed nią kryć? ArtKanc R19v.
2. W funkcji strony biernej; być oszukiwanym (1):
Zwrot: »dać się światu łudzić« (1): Záchowayże we wſzyſtkim/ miárę s pobożnoſcią/ Nie dáy ſie ſwiátu łudzić/ z iego wſzetecżnoſcią. RejZwierz 142v.

Formacje współrdzenne cf ŁUDZIĆ

KCh