[zaloguj się]

RĄTCZO (1) av

rątczo, [rączo].

o jasne.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.: rączo; też s.v. rączy.

Szybko (o poruszaniu się z jednego punktu do drugiego): Ciekáwéy [niewiasty] téż zániechay/ która nád zabáwy Inſzych/ rádá wyſadza ſwé niepewné ſpráwy. Y do tákiéy rádá więc Wenus zapálczywa Z pochodnią rozniéconą/ á rątczo przybywa GosłCast 46; [Ono Záiąc [...] Owo wſkok rącżobieży rowem ku Kwiedźinie. BielawMyśl D4v].

Cf RĄCZE

PP