[zaloguj się]
[pdf]

NABAWIĆ SIĘ (3) vb pf

Zawsze się.

Oba a jasne.

Fleksja
inf nabawić się

inf nabawić się (1). ◊ fut 2 sg nabawisz się (1). ◊ 3 sg nabawi się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w. s.v. nabawiać.

Sprawić, że się ma co lub jest się jakim [czego] (3): Day ſpráwę. Ieſli ſię nie ſpráwi: Iuż ſię oſzuſt nieborak kłopotu nábáwi. KlonWor 54; A ieśliże w tym ſtanie długo ſię zábáwiſz/ Przez máłá ſię choroby wielkiey nie nábáwiſz. ZbylPrzyg B3v.

nabawić się czym (1): [ludzie gnębieni przez smoki] ſpołecżnie rádźili. Aby onych dwu ſmokow gardł iáko pozbáwić/ A tym ſię prześpiecżnego pokoiu nábáwić. CzahTr E2v.

Formacje współrdzenne cf BAWIĆ SIĘ.

LW