Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NABIEGAĆ

Następne hasło: NABIEGANIE »

NABIEGAĆ SIĘ (2) vb pf

Zawsze sie.

Pierwsze a oraz e jasne.

Fleksja

fut 1 sg nabiegåm sie (1). ◊ 2 sg nabiegåsz sie (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Znaczenia

Pf od „biegać” ‘szybko chodzić, być w ciągłym ruchu’ z formantem na- + się wyrażającym zmęczenie długotrwałą czynnością (2)

Pf od „biegać” ‘szybko chodzić, być w ciągłym ruchu’ z formantem na- + się wyrażającym zmęczenie długotrwałą czynnością; (de)fetisci Cn (2): Goſpodarz. [mowi do goscia] O śiłny was pożytek mam/ To co ſie dármo nábiegam/A co mi węgły poſracie/ Nie dawſzy nic vciekacie. RejZwierc 234v.

nabiegać się za kim (1): A tho/ co ſye nędze náćiérpiſz/ co ſye zá Prokuratorem nábiegaſz/ [...] to w niwécz. OrzQuin B4.

Formacje współrdzenne cf BIEŻEĆ.