[zaloguj się]
[pdf]

NABIEŻEĆ (3) vb pf

a oraz pierwsze e jasne.

Fleksja

fut 3 sg nabieży (2). ◊ 3 pl nabieżą (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w. s.v. nabiegać.

1. Nadejść; tu w przen (1):
Fraza: »śmierć nabieży« (1): Sed mors obrepet fortassis interim, Ale podobno przes ten czás śmierć ſnadź nábieźy/ Nádeydźie. Mącz 352c.
2. Przedostać się do środka czego, wniknąć w co (o płynach) [podmiot: czego, orzeczenie: 3 sg; z czego w co] (1): narodowie kthorzy ſą z ćiepłych kráin/ [...] nie ſą ták trwáli w cudzych źiemiách iáko pułnocni/ bo ſie mor prętko miedzy nie záwrze/ iż máią pory otworzone w ſobie/ wnet wilkośći z źiemie w nie nábieży. BielKron 335v.
3. Napełnić się, napłynąć [czym] (1): á gdy guzy krwią nábieżą/ thákież ié żelázem ſpal SienLek 182v.

Formacje współrdzenne cf BIEŻEĆ.

Cf NABIEŻENIE, NABIEŻONY

KCh