[zaloguj się]
[pdf]

NACZOSAĆ (1) vb pf

Fleksja

inf naczosać.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII ‒ XVIII w.

Pf od czasownika „czosać” ‘drapać’ (z subiektywnym podkreśleniem nadmierności lub dosytu); w przen:
Zwrot: »[kim] języka naczosać« = wyszydzić, wyśmiać kogo: Ieſli mię w grubym chodząc worze vpátrzyli/ Przypowieść ze mnie wnet vczynili. Mną ięzyka náczoſáć [Adversum me loquebantur Vulg Ps 68/13] w bramie poſádzonym/ Iam ieſt wieczorna pieśń opoionym. KochPs 100.

Formacje współrdzenne cf CZOSAĆ.

HJ