« Poprzednie hasło: NADDAWAĆ | Następne hasło: NADDECH » |
[NADDAWEK sb m
Oba a jasne; e prawdopodobnie jasne (tak w -ek).
Fleksja
sg | pl | |
---|---|---|
N | naddawek | naddawki |
G | naddawk(o)w |
sg N naddawek. ◊ pl N naddawki. ◊ G naddawk(o)w.
Sł stp, Cn brak.
Nadwyżka: A ieſlić co pożytku prziydźie [z czynienia dobrodziejstwa, z postępowania cnotliwego]/ będźieſz to miał/ iákoby náddáwek/ nád to / zá cóś [!] ſtárgował/ bo w rzeczách vczćiwych/ w ſámych zapłátá ieſt. SenekaGórn 168 (Linde).
a. Grunt położony i wymierzony poza zasadniczym łanem lub włóką: Isti deserti mansi vocatur naddawki InwBiskPozn 13; LustrMaz I 43; Tamże w końcu włok i naddawkow sioła Zygmunthowskiego młyn jest LustrPodl 61; Przy tej wsi jest naddawek, z którego płacą po pol. zł 1/10. LustrPodl 123.
Synonimy cf NADDATEK.
LW