[zaloguj się]
[pdf]

NADGRODZIĆ (7) vb pf

a oraz o jasne.

Fleksja
inf nadgrodzić
praet
sg
3 m nadgrodził
n nadgrodziło się

inf nadgrodzić (2). ◊ fut 3 sg nadgrodzi (1). ◊ praet 3 sg m nadgrodził (1). ◊ pass inf nadgrodzić się (1). ◊ fut 3 sg nadgrodzi się (1). ◊ praet 3 sg n nadgrodziło się (1).

Dopełnienie sprawcy przy pass: nadgrodzić się od kogo (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w..

Wyrównać, powetować szkodę (7): Kto ſie Pánu porucży/ á s ſercá wiernego/ Wſzytko ſtale porucża ſwiętey woley iego. Chybá gdy iáko Iopá Pan chce kuśić kogo/ Lecż ſie potym ſowito nadgrodzi od niego. RejWiz 150v; Ieſzcże to nie wielka winność/ gdy kto vkrádnie. Bo to cżynić może/ áby ſie od głodu rátował: á gdy go poimáią/ śiedmioráko nádgrodźi. PowodPr 79.

nadgrodzić z czego (1): seſſcz grzywyen sprozba kazal yemu powroczicz y nadgrodzić zmayąthnoſczy ſwoyey LibMal 1547/131v.

nadgrodzić komu (1): iż ták ſobie tuſzę/ że mi ſie to nádgrodzić będzie mogło/ cżego mi teraz niedoſtáwáło CzechRozm 10v.

nadgrodzić czym (1): Tákże też ktorzykolwiek tę prawdę przyięli/ dla niey wiele prześládowánia ćierpieli/ wdźięcżno im to było/ ſtokroć ſię rádośćią wiecżną nádgrodźiło. ArtKanc K19.

Zwroty: »dług [komu] nadgrodzić« (1): kto ſię tego bliſkować będzie chcial tedy i dlug i wydatek wſzitek według rozeznania prawnego, będzie powinięn iemu nadgrodzić ZapKościer 1580/5v.

»wydatek [komu] nadgrodzić« (1): ZapKościer 1580/5v cf »dług nadgrodzić«.

W przen [co czym] (1):
Szereg: »naprawić i nadgrodzić« (1): [król to] wielkim roźlanim krwie nieprzyiaćielſkiey nápráwił: y ón [...] żáłoſny vpadek Królá ták mężnégo niezliczonémi gromádámi głów tureckich nádgrodźił. OrzJan 120.

Formacje współrdzenne cf GRODZIĆ.

Cf NADGRODZENIE

KCh