Słownik polszczyzny XVI wieku - nadprzykrzyć się

« Poprzednie hasło: [NADPRZYKRZAĆ SIĘ]

Następne hasło: [NADPRZYRODZENIE] »

NADPRZYKRZYĆ SIĘ (3) vb pf

się (2), sie (1).

a jasne.

Fleksja

praet
	sg
3	m	nadprzykrzył się
	f	nadprzykrzyła się
	n	nadprzykrzyło się

praet 3 sg m nadprzykrzył się (1). f nadprzykrzyła się (1). n nadprzykrzyło się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII w.

Znaczenia

Trochę się sprzykrzyć (3)

Trochę się sprzykrzyć [komu] (3): GórnDworz Z4; Bá iednák ći mi ſię też iuſz tęn poſwarek z tobą nádprżykrżył GórnRozm N.

Bezpodmiotowo [cum inf] (1): A ták ieſli ſie w. m. mowić nádprzykrzyło/ lepiey ábyś w. m. I^ego M. páná Lubelſkiego prośił/ iżby tę wſzytkę rzecż/ odłożył do iutrá GórnDworz O.

Formacje współrdzenne cf PRZYKRZYĆ SIĘ.