[zaloguj się]
[pdf]

NADROBIĆ (4) vb pf

a jasne; Teksty nie oznaczają ó.

Fleksja
inf nadrobić
praet
sg
3 m nadrobił
f nadrobi(e)ła
imperativus
sg pl
2 nadr(o)b nadrocie

inf nadrobić (1). ◊ praet 3 sg m nadrobił (1). [f nadrobi(e)ła.] ◊ imp 2 sg nadr(o)b (1). ◊ [2 pl nadrocie.] ◊ part praet act nadrobiwszy (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów).

Rozdrobnić [czego] (4):
Zwrot: »nadrobić chleba« [na co (1), w co (1)] = panem interere Mącz (4): BierEz N2v; Abákuk Prorok [...] był náwárzył warzey/ y nádrobił chlebá [intriverat panes] ná miſecżkę/ y ſſedł ná pole chcąc donieść żeńcom. Leop Dan 14/32; Mącz 451b; Weźmi ſoku koprowego/ piotruſzkowego/ opichowego/ nádrobże wnie chlebá białego/ á vmieſzawſzy rozmázuy ná plaſtr SienLek 106v; [Nádroćie nam chlebá wto mleko. Wokabul 1539 Q3v].
[Przen: Postąpić źle, nagrzeszyć: A czego sobie nadrobieła, aby to sama zjadła, a w czym się już ostawieła, aby to na sobie znaszała. AktaSynod I 105.]

Synonimy: natargać, pokruszyć, skruszyć.

Formacje współrdzenne cf DROBIĆ.

LW