Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [NADZIEŁAĆ SIĘ]

Następne hasło: NADZIEWACZ »

NADZIENIE (6) sb n

a oraz pierwsze e jasne; końcowe e z tekstów nie oznaczających é (Cn oba e pochylone).

Fleksja

	sg
N	nadzieni(e)
D	nadzieniu
I	nadzieni(e)m

sg N nadzieni(e) (4). ◊ D nadzieniu (1). ◊ I nadzieni(e)m (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w.

Znaczenia

1. Napełnienie, napchanie (1)
2. To, czym się napełnia, napycha, farsz (5)

1. Napełnienie, napchanie (1): Farsilia, Nádziewánie/ Tucz/ To co ku tuczeniu/ nádkániu álbo nádzieniu náleży. Mącz 118b.

2. To, czym się napełnia, napycha, farsz; fartile Mącz, Cn; fartum Calep, Cn; artocreas Mymer¹, BartByd (5): Mymer¹ 40; BartBydg 14; Lucanica, Kątna yątrznicá álbo ſam żołądek ſwini/ yágły álbo ynſzem nądzieniem nádźiány. Mącz 198a, 118b; Calep 408b; [Volck Mmm].

Synonimy: 1. natkanie; 2. nadziewanie, tucz.

Cf NADZIAĆ