[zaloguj się]
[pdf]

NADZIAĆ (6) vb pf

Pierwsze a jasne, drugie pochylone.

Fleksja
inf nadziåć
praet
sg pl
3 m nadziåł m pers nadziåli
imperativus
sg
2 nadziej

inf nadziåć (2). ◊ fut 3 sg nadzieje (1). ◊ praet 3 sg m nadziåł (1). ◊ 3 pl m pers nadziåli (1). ◊ imp 2 sg nadziej (1).

Sł stp notuje, Cn s.v. nadziewam prosię, Linde XVII w.

Wypełnić, napełnić (najczęściej o potrawach: farszem); (in) farcire (a. fercire), infulcire, obesare Cn [co; w tym: czym (5)] (6): łáyno końſkié z octem zmieſzawſzy/ nádźiey tym figę/ á roſpárzywſzy ią ná ogniu ná ránę przywiń. SienLek 152v, 156v; Bo z iábłuſzká możeſz ſobie kilká potrawek vcżynić dobre wárzone/ dobre ſmáżone/ dobre piecżone/ dobrze im gęś nádziać RejZwierc 107v; Strum Q2.
W przen (2): wykłádácże Mſzey Papieſkiej ſłowá ty [ze jest jeden Bóg] przypomináiąc (ktoremi też nádźiali Mſzycę ſwą) Sanctus s.s. święty ś. ś. y ſwoiego Kanonu więtſzego pierwſze ſłowá zá tym záraz kłádąc. CzechEp 286, 339.

Synonimy: napełnić, natkać.

Formacje współrdzenne cf DZIAĆ.

Cf 1. NADZIANY, NADZIENIE

JR