Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: (NADZIANIE)

Następne hasło: 2. (NADZIANY) »

1. NADZIANY (12) part praet pass pf

Pierwsze a jasne; -any (6) BielKron (1), Mącz (5); -åny (4) KochPieś, WujNT, SkarKaz, KlonFlis.

Fleksja

sg
m	N	nadziany	f	N	nadzianå	n	N	nadziån(e)

pl
N	subst	nadziåné
A	subst	nadziån(e)

sg m N nadziany (8). ◊ f N nadzianå (1). ◊ n N nadziån(e) (1). ◊ pl N subst nadziåné (1). ◊ A subst nadziån(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.

Znaczenia

Napełniony czymś; o potrawach: wypełniony farszem (12)

Napełniony czymś; o potrawach: wypełniony farszem; confertus, fartus Mącz, Calep, Cn; farctus Mącz, Cn (12): Confertus, Myąſzi/ Nábity/ Nádziány/ Gęſty. Mącz 118b, 118a; Calep 237a, 408b.

nadziany czym (4): Mącz 12b, 198a, 312d; Piecżono też koſztownie środ rynku wołu cáłego/ ktory był ptáſtwem rozmáitym/ y zaiącmi/ ćielęty/ y iágnięthy nádziány/ y vſzpikowány BielKron 331.

W przen [czym] (4): Nowy teſtáment Budne^go ſrodze zfałſzowány/ y bluźnierſkimi przypiſki nádźiany/ á Czechowicow drugi WujNT przedm 2; O iáko mocne ſłowo iey/ ſłowem Syná iey nádźiane. SkarKaz 580a.

Wyrażenie: »wiatrem nadziany« (2): Wiátrem nádźiane puknęły nádźieie. KochPieś 40; KlonFlis H2.

Synonimy: nabity, napełniony, natkany.

Cf NADZIAĆ