[zaloguj się]
[pdf]

[REFUTACYJA sb f

e prawdopobnie jasne (tak w re-); pierwsze a jasne.

Fleksja
sg pl
A refutacyją refutacyj(e)

A sg refutacyją. ◊ A pl refutacyj(e).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Odpieranie, zbijanie czyjejś opinii [refutatio – zganienie, odporu czynienie Mącz 141c; – przekonanie Calep; odpór słowny, zbijanie abo zbicie mowy czyjej – refutatio Cn] [czego]: Zatem on [tj. brat Helicz Łukasz] jął w Ostrorogu dobrowolnie mieszkać, nadzieję czyniąc, że będzie pisał refutacyją potwarzy luterańskich AktaSynod IV 160; W drugiey záś [części traktatu] per species/ to ieſt z oſobná/ y ſzturmy ſzátáńſkie rozmáite przy śmierći ſię wylicżáią: y zbroiá/ broń pewna przećiw temu. Anić ſię tego prę/ że w Máteriey tákiey Anthiteſes, rozmáite/ y refutátiae ieich/ cżytelnik naydźie. ArtTanat A8.

Synonim: odpor.

Cf [REFUTOWANIE]]

PP