[zaloguj się]

NAGARNĄĆ (3) vb pf

Oba a jasne.

Fleksja
inf nagarnąć
praet
sg
1 m nagarnął

inf nagarnąć (1).praet 1 sg m nagarnął (1).part praet act nagarnąwszy (1).

stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

1. Zgarniając zgromadzić w jednym miejscu [czego] (2): Czeſarz [...] kazał ſłup pośrzod rynku wkopáć/ y kazáł páná Turniuſá do niego przywiązáć/ y nágárnąwſzy plugáwego ſmiecia kazał pod nim kurzyć áż ledwe źyw zoſtał RejZwierc 84.

nagarnąć czym w co (1): kazał onych wężow łopátámi w ony gárnce nágárnąć/ potym ſkorámi bydlęcemi ſurowemi obwięzowáć RejZwierc 163.

2. Ogarnąć, opanować [kogo] (1): widzę/ że ią [Kassandrę] duch Apollinowy Zwykły nágárnął: nielża ieno iey poſłucháć. KochOdpr D; [proſiemy ćię zwielką pokorą/ aby nas przy tey wierze ſtałe zachować raczył/ na przećiw wſſemu/ coby nas podkać a nagarnąć mogło UstKościel 149v].

Formacje współrdzenne cf GARNĄĆ.

LW