« Poprzednie hasło: [NAGOLENICA] | Następne hasło: NAGONIĆ SIĘ » |
NAGONIĆ (1) vb pf
Fleksja
inf nag(o)nić.
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII (XVIII) w.
Przypędzić wiele (z subiektywnym podkreśleniem wielości); w przen [czego (pl)]: Bábá nań rzyć wypięłá/ otoż tám maſz ćwiká/ Możeſz Kácżek nágonić/ iedno miey Konika. RejFig Cc2.
Formacje współrdzenne cf GNAĆ.
LW