[zaloguj się]

NAGONIĆ (1) vb pf

Fleksja

inf nag(o)nić.

stp notuje, Cn brak, Linde XVII (XVIII) w.

Przypędzić wiele (z subiektywnym podkreśleniem wielości); w przen [czego (pl)]: Bábá nań rzyć wypięłá/ otoż tám maſz ćwiká/ Możeſz Kácżek nágonić/ iedno miey Konika. RejFig Cc2.

Formacje współrdzenne cf GNAĆ.

LW