[zaloguj się]
[pdf]

NAGONIĆ SIĘ (2) vb pf

Zawsze sie.

a jasne; teksty nie oznaczają ó.

Fleksja
inf nagonić się

inf nagonić się (1). ◊ part praet act nagoniwszy się (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Pf od „gonić” ‘tropić zwierzynę’, ‘polować’ z formantem na- + się wyrażającym dosyt [z czym] (2): RejWiz 73; PRzydzie źimá ázaſz máła roſkoſz kto ma láſy álbo łowiſká z rozmáitym ſie źwirzem nágonić/ á ieſli ſie poſzcżęśći/ więc go nábić RejZwierc 111.

Formacje współrdzenne cf GNAĆ.

LW