[zaloguj się]
[pdf]

NAJEŹDZIĆ SIĘ (3) vb pf

Zawsze sie.

a oraz e jasne.

Fleksja
inf najeździć sie

inf najeździć sie (1). ◊ fut 3 sg najeździ sie (1). ◊ part praet act najeździwszy sie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. najechać.

Pf od „jeździć” z formantem na- + się wyrażającym dosyt (3):

najeździć się nad kim [= wokół kogo] (1): Zebráli ſie ná nie [na Tatarów] pánowie Polſcy/ [...] s śláchtą zbieráną/ náieźdźiwſzy ſie nád nimi/ dáli im pokoy gdyż nierowny dáleko pocżet ludźi mieli. BielKron 400.

najeździć się po czym (1): RejZwierc 111 cf Szereg,

najeździć się w czym (1): tanieć ſie puściły [rzeczy; potrzebne do wyprawy]/ Nowéby ſie trzydzieścią złotych nie ſpráwiły: A ták ſie w tych náieźdźi. WyprPl B2v.

Szereg: »nachodzić się albo najeździć« (1): Kto też ma ieziorá/ ſtáwy wielkie niewody/ ázaſz nie roſkoſz po głębokich wodach ſie náchodzić álbo náieździć RejZwierc 111.

Formacje współrdzenne cf JECHAĆ.

KCh