« Poprzednie hasło: NAJZRZEĆ | Następne hasło: 2. NAJŹRZEĆ » |
1. NAJŹRZEĆ (11) vb pf
najźrzeć (7), naźrzeć (4); najźrzeć Mącz (2), BudBib, KochPs, GostGosp (2), CiekPotr; naźrzeć BierEz (2), LudWieś, GórnDworz.
-a- (6) BierEz (2), GostGosp (2), KochPs, CiekPotr, -å- (4) Mącz (2), BudBib, GórnDworz; e pochylone.
inf | najźrzeć |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
1 | m | najźrzał(e)m |
3 | m | najźrzåł |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | najźrzy |
inf najźrzeć (4). ◊ fut 1 sg najźrzę (1). ◊ 3 sg najźrzy. ◊ praet 1 sg m najźrzał(e)m (1). ◊ 3 sg m najźrzåł (1). ◊ imp 2 sg najźrzy (2).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.: naźrzeć, najrzeć.
- 1. Popatrzeć w głąb czego, do środka czego (7)
- 2. Wstąpić, zajść na chwilę, odwiedzić kogo (3)
- 3. Obejrzeć (1)
najźrzeć w co (3): Ezop przjſzedł w gárniec náżrzał A iedno trzy nogi widział BierEz C2v. Cf »w każdy kąt najźrzeć«.
»naźrzeć okienkiem« (1): Nazrzałem tam okienkiem LudWieś A2v.
»najźrzeć wszędzie« (1): Náyźrzy wſzędzie, żeby nas kto tu nie wyſłuchał CiekPotr 10.
najźrzeć do kogo (1): Revise ad me, Nayzrzi kiedy do mnie/ záſtań mię domá. Mącz 495c.
najźrzeć kogo (1): Wſzjtko złe ich w Gilgalu/ bo tám nie nayzrzę ich [quia ibi exosos habui eos] BudBib Os 9/15.
najźrzeć dokąd (1): A kędy Vrzędnik nierządny/ tedy [pan] nie zgrzeſzy gdy do dworu náyźrzy. GostGosp 24.
Formacje współrdzenne cf ŹRZEĆ.
Cf [NAŹRZENIE]
KCh