[zaloguj się]

NAKAZOWAĆ (4) vb impf

Pierwsze i drugie a jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 nakazuję
3 nakazuje
praet
sg
3 n nakazowało
impersonalis
praet nakazowåno
participia
part praes act nakazując

praes [1 sg nakazuję.]3 sg nakazuje (1).praet 3 sg n nakazowało (1).impers praet nakazowåno (1).part praes act nakazując (1).

stp brak, Cn notuje, Linde XVIII w. s.v. nakazać.

Wydawać nakaz, polecać, zarządzać; decernere, denuntiare, edicere, imperare, imponere, iniungere, irrogare, pronuntiare Cn [co] (4): [Nákázuię/ Iniungo, denuncio. Volck Mmmv.]
Przen: Zmuszać (1): LAto ſámo robotę nákázuie: goſpodarze dobrzy po polu ſie ſnuią GostGosp 102.
a. O przepisach prawnych i religijnych (3): kauzy Duchowné [...] wolnémi czyniémi y káſsuiemi od wſzelákich Dekrétów [...] nákázuiąc reſtituciią dóbr Duchownych vigore ſądu Kápturowégo odiętych. SarnStat 876; Práwo Boże/ choć o naywiętſze wyſtępki táką wieſzoną śmierć nákázowáło PowodPr 79.

nakazować komu (1): nie znosili tego co im nákázowano [quod dicebatur] WujNT Hebr 12/20.

Formacje współrdzenne cf KAZAĆ.

Cf [NAKAZOWANIE]

KCh