Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NAKŁONIĆ SIĘ

Następne hasło: NAKŁONION »

NAKŁONIENIE (5) sb n

a jasne; teksty nie oznaczają ó; é oznaczają niekonsekwentnie.

Fleksja

	sg
N	nakłonienié
A	nakłonieni(e)

sg N nakłonienié (4); -é (2), -(e) (2). ◊ A nakłonieni(e) (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn) s.v. nakłaniać.

Znaczenia

I. Rzeczownik od „nakłonić” (3)
- 1. Nachylenie, nagięcie ku dołowi, obniżenie (2)
- 2. Uczynienie skłonnym, podatnym (1)
II. Rzeczownik od „nakłonić się” (2)
- 1. Przechylenie się (1)
- 2. Skłonność (1)

I. Rzeczownik od „nakłonić” (3):

1. Nachylenie, nagięcie ku dołowi, obniżenie; inclinatio Mącz (2):

Szereg: »nakłonienie, (abo) schylenie« (2): Inclinatio Nákłonienie / ſchilenie Mącz 57c; w Pſál. 18. opiſuie to nákłonienie ábo ſchylenie niebios rozumieiąc przez nie one dźiwne burze/ obłokow ſkupienie/ ćiemnośći zmocnienie/ ſzumow hucżenie CzechEp 162.

2. Uczynienie skłonnym, podatnym (1):

nakłonienie do czego (1): Indoles – Nakłonienie z młodu do dobrego. Calep 528a.

II. Rzeczownik od „nakłonić się” (2):

1. Przechylenie się (1): Clinamen – Nachilenię, nakłonienię. Calep 207a.

2. Skłonność (1): Propensio – Nakłonięnię. Calep [861]b.

Synonimy: I.1. nachylenie, schylenie.

Cf NAKŁONIĆ