[zaloguj się]
[pdf]

NAKOCHAĆ SIĘ (2) vb pf

Zawsze sie.

Oba a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w kochać się).

Fleksja
inf nakochać sie

inf nakochać sie (1). ◊ fut [2 sg nakochåsz sie.] ◊ 3 sg nakochå sie (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI ‒ XVII(XVIII) w.

Pf od „kochać” ‘mieć upodobanie’ z formantem na- + się wyrażającym dosyt i nadmiar [w kim, w czym] (2): dobrze vcży then kſiądz. A zwłaſzcżá ieſli ktemu ieſth iáki żwáwy co ſie nie może nákocháć w ſwey mowce. SarnUzn H4; [ten, który chce mieć sławę wymownego] ſłow nowych y wydwarzánych náſadza/ orácią wſzythkę od Adámá ią pocżąwſzy rozwlecze/ ſam ſie w ſobie dziwnie nákocha/ iż oney iego mowy/ ludzie przed brzydkoſcią ſłucháć nie mogą GórnDworz Ii6v; [Będzieſz miewał á rodził ſyny y corki: á nie nákochaż ſie w nich [non fueris eis]: boć ie wniewolą zábiorą. Leop Deut 28/41 (Linde)].

Synonim: namiłować się.

Formacje współrdzenne cf KOCHAĆ.

ES