[zaloguj się]
[pdf]

NAKRAJAĆ (12) vb pf

Wszystkie a jasne.

Fleksja
inf nakrajać
imperativus
sg
2 nakråj
impersonalis
praet nakrajåno
participia
part praet act nakrajåwszy

'inf nakrajać (1). ◊ fut 2 sg nakrajesz (2). ◊ imp 2 sg nakråj (4). ◊ impers praet nakrajåno (1). ◊ part praet act nakrajåwszy (4).

Sł stp brak, Cn s.v. nabudować, Linde bez cytatu.

1. Pokroić wiele (z subiektywnym podkreśleniem wielości) [czego (pl lub sg rzeczownika bezpostaciowego)] (10): Gdi nakraieſz korzenia Paſternakowego á nakładzieſz go w czukier/ tego będzieſz pożiwał na nocz ábowiem chciwoſć cieleſną pobudza/ yteż krew grubą mnoży FalZioł I 105c, I [1163]d, 156a; Nákray cienko rzodkwie/ rzeżuchy/ miętki/ á tego ſye náiedz SienLek 16; Day koniowi przez trzy dni rzodkwie drobno nákráiawſzy z owſem SienLek 173, 103, 173, 189v.

nakrajać w co (2): SienLek 78; ćwikiełki w piec námiotawſzy/ á dobrze przypiekſzy nadobnie ochędożyć/ w tálerzyki [= talarki] nákráiáć RejZwierc 110v.

W charakterystycznych połączeniach: nakrajać cienko, drobno (3).

2. Wytworzyć wiele przez krojenie (z subiektywnym podkreśleniem wielości) [czego (pl) z czego] (2): Wezmi rzodkiew nakray z niey kołek FalZioł V 71; gdy mu nie doſtáło pieniędzy/ nákráiano s ſkor okrągło [...] pieniędzy/ á wyćiſkano ná nich znáki krolewſkie BielKron 183.

Formacje współrdzenne cf KRAJAĆ.

ES