[zaloguj się]
[pdf]

NAKRYWAĆ SIĘ (5) vb impf

sie (3), się (2).

Oba a jasne.

Fleksja
inf nakrywać się
indicativus
praes
sg
3 nakrywå się
praet
sg
3 m nakrywał się
imperativus
sg
3 niechże się nakrywå
conditionalis
pl
2 subst by się nakrywały

inf nakrywać się (1). ◊ praes 3 sg nakrywå się (1). ◊ praet 3 sg m nakrywał się (1). ◊ imp 3 sg niechże się nakrywå (1). ◊ con 2 pl subst by się nakrywały (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Osłaniać się, przykrywać się; velare Vulg (4): Abowiem niewiáſtá ieſli ſię nie nákrywa [si non velatur mulier]/ niechże ſię też trzyże. WujNT 1.Cor 11/6, s. 605 marg.
W przen [czym] (1): Iáko drugi członki ſwé okrył odźieniem Ták on zewſząd obłożon ieſt złorzeczeniem. Bodayże ſye tym płaſzczem wiecznie nákrywał KochPs 169.
Przen (1):
Zwrot: »liściem się nakrywać« = puszczać liście (1): Sylve frondescunt, Pukáyą ſie y poczináyą ſie liſciem nákrziwáć [!] Mącz 137c.
2. Być przykrytym (1): [o nakryciu z kortyn włościanych] Dłuza ná trzydźieſći łokći/ to ieſt dwiemá łokiet dłuzſze były niż ony Cherubiny háftowáne/ áby ſie deſzczki nákrywáły áż do ſámego ſpodku BibRadz I 46b.

Formacje współrdzenne cf KRYĆ.

ES