[zaloguj się]
[pdf]

NALICZYĆ SIĘ (11) vb pf

Zawsze sie.

Fleksja

3 sg m con by sie naliczył (11).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. naliczyć.

Pf od „liczyć” ‘przeliczać’, z formantem na- + się wyrażającym dosyt; tu z odcieniem niemożliwości pełnej realizacji (11):
Fraza: »a (a. ale) kto by się naliczył« [w tym: kogo, czego (pl a. sg pron) (10), ze zdaniem dopełnieniowym (1)]; [zawsze w pytaniu retorycznym, tj. ze znaczeniem niemożliwości pełnej realizacji] (11): A ktoby ſie nálicżył rozlicżnych roſkoſzy/ A niechay ſie tym zazdrość nigdy nie kokoſzy. RejWiz 42v; A ktoby ſie nálicżył co nam lichwy ziemiá/ Wydawa RejWiz 56, 128; Ale ktoby ſie tego nálicżył/ iáko dziwnie Pan moc Boſtwá ſwego záwżdy okázował nád wiernemi ſwemi. RejZwierc 174, 58, 79, 111v, 114, 125v, 133v, 151v.

Formacje współrdzenne cf LICZYĆ.

DD