[zaloguj się]
[pdf]

NAŁGAĆ (2) vb pf

Fleksja

inf nałgać (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Powiedzieć wiele nieprawdy (z subiektywnym odczuciem nadmiaru) (2):

nałgać komu (1): Onerare mendaciis, Náłgáć komu Mącz 264b.

nałgać na kogo (1): Confingere crimen in aliquem, Náłgáć nó [!] kogo. Mącz 127c.

Formacje współrdzenne cf ŁGAĆ.

DD