[zaloguj się]
[pdf]

[REKORDACYJA sb f

Fleksja

G sg rekordacyjej.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn).

Zwyczaj obchodzenia przez organistę lub księdza domów parafian po kweście; pieniądze wtedy zebrane; rogatio stipis quae fit a cantoribus templi per domos psallentibus, ipsa stips Cn: Rekordacyjej kantorowi z rybałty na każdą niedzielę i na insze święta uroczyste wychodzi do roku c.v.u. fl. 2/2. LustrRus II 263.

W połączeniu szeregowym: W Bochnim wżdy kſobie przyſzedł mieſzkáiąc przy ſzkole [...]. Stáwił mi ſie Bákáłarz/ bá y Kántor ſczodrze/ Baczac [!] że człek iákoby Tenor trzymał dobrze. Więc ſie czáſem zerwárło [!] to z recordátiiey/ To z funus/ to z Kolędy/ to z wiſitátiiéy. Albertus B3v.

Cf REKORDATUM]

LWil