[zaloguj się]
[pdf]

NAMIESZKAĆ SIĘ (2) vb pf

Pierwsze a jasne; e prawdopodobnie jasne (tak w mieszkać).

Fleksja
praet
sg
1 m -m się namieszkåł

fut 2 pl namieszkåcie się. (1). ◊ praet 1 sg m -m się namieszkåł (1). ◊ [part praet act namieſzkåwszy się.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Pf od „mieszkać” ‘przebywać w jakimś miejscu’ z formantem na- + się wyrażającym dosyt [gdzie] (2): Gdy ſpłodziſz ſyny/ y wnuki/ á námieſzkaćie ſię wziemi [habitaveris in terra]/ á zárázićie ſię że vcżynićie báłwáná [zostaniecie wytraceni]. BudBib Deut 4/25: [Ten Roman nie námieſzkawſzy ſie też ná tym páńſtwie vmárł prędko BielKron 1597 157 (Linde)].
Zwrot: »dosyć się namieszkać« (1): Rádſzyby iuż ſmierći był/ gdyby to mogło być/ Przeto też iuż y Bogá/ pocżął o nię prośić. Doſyciem ſie ná ſwiecie/ námieſzkał moy Pánye HistHel C3.

Formacje współrdzenne cf MIESZKAĆ.

TK