[zaloguj się]
[pdf]

NAMORDOWAĆ SIĘ (4) vb pf

sie (4), [się].

Oba a oraz o jasne.

Fleksja
inf namordować się
praet
sg
2 m -eś się namordowåł

inf namordować się (2). ◊ [praet 2 sg m -eś się namordowåł.] ◊ part praet act namordowåwszy(się) (2).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (jeden z niżej notowanych przykładów) s.v. namordować.

I. Pf od „mordować” z formantem na- + się wyrażającym nadmierność (2):
1. Od znaczenia ‘zabijać’ (1):
Zwrot: »do wolej się namordować« (1): Ad sacietatem trucidare, Do woley ſie námordowáć. Mącz 369b.
2. Od znaczenia ‘męczyć, dręczy’ [kogo (G pl) czym] (1):
Szereg: »namęczyć się a namordować« (1): Medycy/ czáſem y bárwiérze/ chorych ſye ſyropy/ á rozmáytémi lekárſtwy námęczywſzy/ á námordowawſzy/ tám/ iáko do oſtátniéy nádźieie/ obrácáć ſye ięli. Oczko 12.
II. Zmęczyć się nadmiernie; elassescere, lassum fieri Mącz (2): Byż [!] ſprácowánym/ Namordować ſie. Mącz 101a.

namordować się z czym (1): Bo cożby też było po tym iżeś nas ſtworzyć racżył/ ieſlibyſmy w tey ſlepocie iáko ine bydlętá/ námordowawſzy ſie s tymi nędznemi przypadki ſwiátá tego/ mieli ták zeydź á w niwecż ſie obroćić RejPos 209.

[Zwrot: »dosyć się namordować«: Iużeś ſię náſtał doſyć/ bá y námordował/ Lepiey byś był te nogi ná wędówkę ſchował. ŁaszczPogrom 7v.]

Synonim: I.2. namęczyć się.

Formacje współrdzenne cf MORDOWAĆ.

TK