[zaloguj się]
[pdf]

NAPAMIĘTAĆ SIĘ (6) vb pf

sie (5), się (1).

Wszystkie a jasne.

Fleksja
inf napamiętać się

inf napamiętać się (1). ◊ fut 3 sg napamiętå się (1). ◊ 3 sg m by się napamiętåł (4).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (dwa z niżej notowanych przykładów).

Pf od „pamiętać” ‘zachowywać w pamięci, nie zapominać’ z formantem na- + się oznaczającym nadmierność; tu z odcieniem niemożliwości pełnej realizacji (6):
Fraza: »kto się napamięta (a. może napamiętać) [czego]« (6): Kłade ktemo [!] wſſytky ſprawy Com czinił yako Człek prawy Suchoty/ od puſczi/ poſty Y te yne drobne chłoſty Com tam czinjł za Ziwota Abých tu vſſedł kłopota A kto ſię ych napamietą Zwłaſcza kto ſię tem niepeta RejKup aa8; A kto ſie może nápámiętáć dziwnych wymyſłow onych. RejPos 243; ktoby ſie nápámiętał onych ſproſnych á ſmierdzących plaſtrow/ kthoremichmy zágoić á vlecżyć chcieli ten wrzód iádowity náſz RejPos 327, 225v; RejZwierc 58, 111v.
Szereg: »naliczyć się a napamiętać« (1): Tákże też owy rozlicżne petlice/ ſtrzoki/ knáfle wymyſlne/ dziwne ſznury á v nich kutaſy/ á kthoby ſie tego nálicżył á nápámiętał. RejZwierc 58.

Formacje współrdzenne cf PAMIĘTAĆ.

TK