[zaloguj się]
[pdf]

NAPIEC (6) vb pf

a jasne; e z tekstów nie oznaczających é.

Fleksja
inf napiec
praet
sg
3 f napiekła
imperativus
sg
2 napiecz

inf napiec (1). ◊ fut 3 pl napieką (1). ◊ praet 3 sg f napiekła (1). ◊ imp 2 sg napiecz (2). ◊ part praes act napiekszy (1).

Sł stp brak, Cn s.v. napalić się, Linde XVI i XVIII w.

Upiec wiele (z subiektywnym podkreśleniem wielości); coquere PolAnt [czego (pl a. sg rzeczownika bezpostaciowego)] (6): BibRadz Gen 18/6; pośpieſz/ á trzy miárki białey mąki roſzcżyń/ á nápiecż przaſnikow [et fac panes subcinericios] BudBib Gen 18/6; Abrahám kazáł żenie ná piec [!] podpłomyków/ á ſam zábił tłuſte ćielątko: ktemu máſłem y mlekiem cżeſtował miłe goście ſwoie. SkarŻyw 285.

napiec prze kogo (2): BibRadz Gen 19/3; okázuie ie [wcielenie Syna Bożego] też między inſzymi/ fol. 393. ze trzech miárek mąki: z ktorych ono Sará/ ná roſkazánie małżonka ſwego prze gośćie chlebá nápiekłá. CzechEp 201.

W charakterystycznych połączeniach: napiec chleba (2), podpłomykow (2), przaśnikow, tortow.

Zwrot: »sobie napiec« (1): RejZwierc 61 cf Szereg.
Szereg: »napiec, nasmażyć« (1): Abowiem gdy iuż ſobie tych tortow nápieką/ náſmáżą/ álbo theż mnieyſzy ſtanowie kreplow/ áleć y piecżenia s cebulą po proſtu wierz mi iż też to nie zła pomocnicá do tego RejZwierc 61.

Formacje współrdzenne cf PIEC.

TK