Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: NAPIERWY

Następne hasło: NAPIERZONY »

[NAPIERZAĆ vb impf

Fleksja

2 pl imp nåpi(e)rzåjcie.

Sł stp, Cn brak.

Znaczenia

[Przyczepiać do strzały część nadającą stateczność lotu, zwaną opierzeniem (lotkami)]

Przyczepiać do strzały część nadającą stateczność lotu, zwaną opierzeniem (lotkami) [co]: Oſtrzćie (marg) Albo Napierzayćie/ álbo wyćierayćie/ lub poleruyćie. (‒) ſtrzały [Tergite sagittas]/ nápełniayćie ſáháydaki BudBib Ier 51/11 (Linde).

Formacje współrdzenne cf PIERZYĆ SIĘ.]