Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: (NAPIERZYĆ)

Następne hasło: [NAPIEWAĆ] »

NAPIERZYĆ SIĘ (2) vb pf

a jasne; teksty nie oznaczają é.

Fleksja

praet
	sg
3	m	napierzył się

conditionalis
	sg
3	m	by się napierzył

praet 3 sg m napierzył się (1). ◊ con 3 sg by się napierzył (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Nastroszyć się; w przen (1)
2. Przystroić się, przybrać się; w przen (1)

1. Nastroszyć się; w przen (1): A rozum ieſzcźe bárzyey wſzędy ſie nápierzył/ A práwie ná wſzytko złe márnie ſie rozſzyrzył. RejWiz 175.

2. Przystroić się, przybrać się; w przen [czym] (1):

Szereg: »napierzyć się i upstrzyć« (1): áni Bogu miłym/ áni zbáwionym być nie może/ ktory w tym kośćiele nie ieſt/ by ſię niewiem iákimi vcżynkámi nápierzył y vpſtrzył. ReszPrz 24.

Formacje współrdzenne cf PIERZYĆ SIĘ.

Cf NAPIERZONY