[zaloguj się]
[pdf]

NAPITEK (4) sb m

a pochylone; e prawdopodobnie jasne (tak w -ek).

Fleksja
sg pl
A nåpitek nåpitki

sg A nåpitek (3). ◊ pl A nåpitki (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Płyn do picia, napój przeważnie leczniczy; także prawdopodobnie porcja płynu przeznaczona do picia (4): W ktorym człowiecze ſą gliſty Temu ten Napitek czyſty/ Gágátek w wodźie vwárzyć/ A to choremu dáwáć pić SienLek 103v.
Zwroty: »wielki napitek czynić« = pić dużo (1): kiedy miedzy iedzenim/ wielkie napitki czyni/ toćiem przekaża żołądkowi/ iż niemoże dobrze trawić SienLek 13.

»dać (wy)pić dobry, jeden napitek« [w tymi komu (1)] (1:1): náwarzyć Brzoſkwie/ [...] á w onę iuchę ſoli przyſypáć/ y dáć wypić dobry napitek. SienLek 16; weźmiſz lepák kośći ſpaloney z piwowonią rowno/ á kurzego źiela zięmiołą iákoby onego połowicę/ zmieſzay to poſpołu á choremu day pić ieden napitek/ ná káżdy dźień SienLek 58v.

Synonimy: picie, trunek.

TK