[zaloguj się]
[pdf]

NAPLWAĆ (7) vb pf

Oba a jasne.

Fleksja
inf naplwać
praet
sg
1 m -m naplwåł
3 m naplwåł
imperativus
sg
2 napluj
conditionalis
sg
3 m by naplwåł

inf naplwać (3). ◊ praet 1 sg m -m naplwåł (1). ◊ 3 sg m naplwåł (1). ◊ imp 2 sg napluj (1). ◊ con 3 sg m by naplwåł (1),

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Znaczenia
Napluć, splunąć (7): Insputo, Wſzędzie náplwáć. Mącz 410d.

naplwać na kogo (1): Aliquem et alicui insputare, Náplwáć ná kogo. Mącz 410d.

naplwać w co (1): [Jan Złotousty] nie miał cżym piſáć áż náplwał w káłámarz/ piſał ſlinámi BielKron 158.

Przysłowie: rozumku by náplwał RejZwierz 71.

Iron. Przy opisie chrztu [komu na co] (1): Nápluyże mu ná ocży/ miły dobrodzyeiu/ A potem mu namáżeſz/ ná cżoło oleiu. RejZwierz 107.

Zwrot: eufem. »w portki naplwać« (1): [Luter do diabła] Teuffel/ Ich hab in die goſen geſchiſſen [...] Dyable iam też w portki náplwał/ etc. pocżułeś ty tę wonią/ y do inſzych grzechów moich do Regeſtru przypiſał? ReszPrz 51.
Przen (1):
Zwrot: »[komu] na twarz naplwać« = okazać pogardę (1): Wielkać to ieſth mnie rzecz/ [...] Krowickiemu álbo kilkiem wyſtąpiwſzy/ narod wſzytek krzeſćiáńſki nágánić/ á práwie wſzemu Krzeſćiáńſthwu ná twarz náplwáć OrzList e3v.

Formacje współrdzenne cf PLWAĆ.

TK