[zaloguj się]
[pdf]

NAPŁAKAĆ SIĘ (7) vb pf

sie (5), się (2).

Wszystkie a jasne.

Fleksja
inf napłakać się
praet
sg
3 m napłakåł się
conditionalis
sg
1 f bych się napłakała

inf napłakać się (4). ◊ praet 3 sg m napłakåł się (1). ◊ con 1 sg f bych się napłakała (1). ◊ part praet act napłakåwszy się (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

Pf od „płakać” ‘rozpaczać’ z formantem na- + się wyrażającym dosyt; deplorare Cn (7): NApłákał ſye że nie mogł/ Iowiſz/ ſyná ſwégo Sárpedoná/ [,..] Wyſwobodźić od śmierći/ choć był Królem niebá PudłFr 5.

napłakać się kogo, czego (2): OrzRozm S; nápłákawſzy ſie ich [synów danych w zakład] oćiec Ian Káſtryot/ y nácáłowawſzy poſłał ie do Adrynopolá BielKron 242.

napłakać się za co (2): day mi ſię zá grzechy moie nápłákáć SkarŻyw 235, 235.

napłakać się nad kim (1): ij kto mi to dá nędzné/ [...] ijżbych ſie nad nijm napłakała/ pirwéy niżliby ganiebnie vmorzon. OpecŻyw 111.

Zwroty: »napłakać się nie moc« (1): Ianá też Herbortá Stároſty Barſkiego śmierći/ y dźiś ieſzcze nápłákác ſye niemożemy OrzRozm S.

»napłakać się do woli« (1): Iednęż mam wolność w ſwéy ćiężkiéy niewoli/ Ze ſie wżdy mogę nápłákáć do woli. KochFrag 24.

Formacje współrdzenne cf PŁAKAĆ.

TK