« Poprzednie hasło: NAPŁETOWATY | Następne hasło: NAPŁODZIĆ SIĘ » |
NAPŁODZIĆ (9) vb pf
a jasne; teksty nie oznaczają ó.
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
3 | m | napłodził | m pers | napłodzili |
f | napłodziła | m an |
conditionalis | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | by napłodził |
praet 3 sg m napłodził (3). f napłodziła (1). ◊ pl 3 m pers napłodzili (2). ◊ con 3 sg m by napłodził (1). ◊ part praet act napłodziwszy (2).
Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.
naplodzić z kim (1): Zayrżeli im tego oni ſynowie iego ktorych nápłodźił z Lilis BielKron 462v.
W połączeniu szeregowym (1): A nákonieć wſzytko piſmo Swięte wątpliwym y podeyrzanym vtzynił/ Báłwochwálſthwá y bluznerſthwá nápłodźił/ zgárdzenie y niemiłowánie Páná Bogá wſercách ludzkich vtwierdził/ y podwyſſſzył. KrowObr 53v.
W charakterystycznych połączeniach: napłodzić bałwochwalstwa, bluźnierstwa, rostyrkow, wiele złego, złości (2).
Synonimy: 1. narodzić; 2. namnożyć, narodzić.
Formacje współrdzenne cf PŁODZIĆ.
TK