[zaloguj się]
[pdf]

NAPŁYNĄĆ (3) vb pf

a jasne.

Fleksja
imperativus
sg
3 niechåj napłynie

fut 3 sg napłynie (2). ◊ imp 3 sg niechåj napłynie (1).

Sl stp, Cn brak, Linde XVII i XIX w. s.v. napływać.

1. Wpłynąć w dużej ilości; przen [podmiot: czego] (2): Oświeć mnie/ chęć zápal/ poświęć/ twe nacżynie Ocżyść z złośći/ łáſki niechay twey nápłynie GrabowSet O3v.

napłynąć komu (1): RejPos 107 cf W porównaniu.

W porównaniu (1): Roſpomni też ſobie/ iż będzyeſzli wiernie á ſpráwiedliwie przy nim ſtał/ [...] iż tobie wſzytkich tych obfitośći zewſząd iáko wody nápłynie. RejPos 107.

2. Płynąc natknąć się [na co] (1): Więc ieſli człowiek iednę ſkáłę minie/ Wnet ná to mieyſce ná inſzą nápłynie KochFrag 14.

Formacje współrdzenne cf PŁYNĄĆ.

Cf NAPŁYNIENIE

TK