« Poprzednie hasło: MAJORAN | Następne hasło: MAJORANIK » |
MAJORANA (28) sb f
majorana (28), [majerana, majeruna].
Pierwsze i końcowe a oraz o jasne, drugie a pochylone; e prawdopodobnie jasne (tak w majeran).
sg | |
---|---|
N | majoråna |
G | majoråny |
D | majorånie |
A | majorånę |
I | majoråną |
sg N majoråna (6). ◊ G majoråny (15). ◊ D majorånie (1). ◊ A majorånę (3). ◊ I majoråną (3).
Sł stp notuje, Cn, Linde brak.
W połączeniach szeregowych (3): W komorze mieć ziela wonne y do łoża naſlać, iako piołynu/ rumnu wonnego/ rożey/ roiowniku/ narduſu ogrodnego/ maiorany/ baſilijey/ gwozdzikow/ kwiatu winnego FalZioł V 62, I 25c; ieſlibyſmy ieſzcze chćieli źiółá odmiękczáiącé wárzyć/ iáko ślaz obóy/ noſtrzek/ bugwicę oboię/ máioranę/ rumien/ etc Oczko 33v.
W charakterystycznych połączeniach: majorana stłuczona, (u)warzona (2); pożywać majorany, włożyć, wziąć; czopek z majorany, kurzenie, naparzenie; uczynić (uczyniony) z majorany (3); (u)warzyć majoranę (3); uwarzyć z majoraną; z majoraną przetłuczony.
»sok majorany« (3): Sok maiorany głowę cżiſci vywodząc wilkoſci noſem FalZioł I 8c; Też ſok Maiorany z miodem z mieſzany á thim pomaży ſiekanie ktore bywa przy bańkach/ goij ony ranki FalZioł I 84a, 8d.
Cf MAJERAN
AL