[zaloguj się]
[pdf]

[MAJSTERSZTUK sb m

majstersztuk a. majsterstuk, maistersztuk a. magistersztuk.

Fleksja

N sg måjst(e)rsztuk.

Sł stp, Cn brak, Linde XVII(XVIII) – XVIII w.

1. Coś doskonałego, dzieło mistrza (z niem. Meisterstück); tu przen: doskonałość, mistrzostwo:

W połączeniu szeregowym: A ten yeſt w niey [Pannie Maryi] oſobliwy mayſterſtuck/ kuńſt á nauká/ iże poſpołu kłádzie Miłoſierdzie Boże/ y boyaźń Bożą LuterMalPos 70 v.

2. Mistrz:
Wyrażenie: peryfr. »maistersztuk piekielny« = szatan [może: maister sztuk (2 wyrazy) = magister artium; cf MAISTER]: Mágiſterſztuk piekielny s tákowymi ſwoimi chmielem omamionymi broi. GilPos 130.]

MK