« Poprzednie hasło: MAMZER | Następne hasło: 2. MAN » |
1. MAN (14) sb m
man z tekstu nie oznaczającego å ◊ mån- (6), man- (5); mån- SarnStat, KlonFlis; mån- : man- BielKron (3:4), MycPrz (1:1).
sg | pl | |
---|---|---|
N | m(a)n | månowie |
D | mån(o)m | |
I | mån(e)m | månami, måny |
V | månie |
sg N m(a)n (2). ◊ I mån(e)m (4). ◊ V månie (1). ◊ pl N månowie (1). ◊ D mån(o)m (3). ◊ I månami MycPrz (2), måny (1) SarnStat; -ami : -åmi MycPrz (1:1).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.
man u kogo (1): y ták rumores ſą żeby im tho Ceſarz obiecał/ żebyſmy Manami mieli być v nich/ czego da Pan Bog áni Ceſarz áni żaden nie doczeka. MycPrz II A4v.
man komu, czemu (1): Kazimierz Opolſkie y Bytomſkie Kſiążę [...]/ poddał ſie y vcżynił Manem kroleſtwu Cżeſkiemu wacſłáwowi. BielKron 367v.
man czyj [w tym: pron poss (4), G sb i pron (2), ai poss (1)] (7): poſtánowili miedzy imi pokoy tym obycżáiem/ áby kſiążę Gwilelm był mánem Ceſárſkim álbo krolá Rzymſkiego BielKron 192v; Krolá Ianá potym Mánem ſwoim vcżynił/ Ceſarz Turecld wſádziwſzy go ná kroleſtwo Węgierſkie BielKron 204v, 377, 388, 392v; MycPrz I B3; PaprUp F.
Synonimy. 1. feudak, hołdownik, poddany, wassał; 2. leman, poddany.
AL