Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MANILLA

Następne hasło: MANIPUŁARZ »

MANIPULARZ (4) sb m

manipularz (3), manipułarz (1); manipularz Mymer¹, LatHar (2); manipułarz Murm.

Pierwsze a jasne, drugie pochylone.

Fleksja

	sg	pl
N	manipulårz
A		manipulårze

sg N manipulårz (3). ◊ pl A manipulårze (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI ‒ XVII (z Cn) – XVIII w.

Znaczenia

Część stroju liturgicznego księdza odprawiającego mszę, rodzaj krótkiej stuły obejmującej lewą rękę (4)

Część stroju liturgicznego księdza odprawiającego mszę, rodzaj krótkiej stuły obejmującej lewą rękę; manipulus Murm, Mymer¹, Cn; manuale, orarium Cn (4): Manipulus. eyn handtuch Mánipułarz. Murm 129; Mymer¹ 7v; Bo Ołtarze naydźieſz v Páwłá S. y owſzem w náuce Chryſtá Páná náſzego [...] Ornaty/ páſy/ mánipularze/ korporały/ y humerały w Litnrgiách Bázyliuſzá y Chryzoſtomá S. LatHar 78, 80.