Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: MAŃKATY

Następne hasło: MAŃSTWO »

MAŃSKI (2) ai

-a- (1) GroicPorz, -å- (1) SarnStat.

Fleksja

sg
m	N	mański	n	N	mański(e)
	G	måńskiégo		G

sg m [N mański.] ◊ G måńskiégo (1). ◊ n N mański(e) (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI(XVIII) w.

Znaczenia

Przymiotnik od „man”
- 1. Od znacz. ‘wasal’ (1)
- 2. Od znacz. ‘chłop dzierżawiący grunt na prawie niemieckim’ (1)

Przymiotnik od „man”:

1. Od znacz. ‘wasal’ (1): [máńſki/ Tributarius. Volck Kkk4v.]

Zestawienie: »prawo mańskie« (1): Zákupne Prawo kthore Láćinnicy zową Feudale ieſt/ gdy rycerſkiemu człowiekowi/ zá woienną ſłużbę bywa dáne iákie imienie (marg) Feudale, al^ias Máńſkie. (‒) GroicPorz a3.

2. Od znacz. ‘chłop dzierżawiący grunt na prawie niemieckim’ (1):

Zestawienie: »sąd mański« (1): Bo iáko Komorniká woli káżdy pozwáć ná Trybnnał niż do Podkomorzégo [...]. A ieſli z Many, do ſądu Manſkiégo. SarnStat 1276.

Synonimy: 1.,2. lemański, leński; 1. zest.: len, lenno, maństwo.

Cf [MANOW]