[zaloguj się]
[pdf]

MARDAĆ (6) vb impf

mår- (4) BierEz, RejZwierc (3), mar- HistRzym (2).

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 mardåm
3 mårdå
praet
sg
3 m mårdåł

praes [1 sg mardåm.] ◊ 3 sg mårdå (2). ◊ praet 3 sg m mårdåł (2). ◊ part praes act mårdając (2).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Machać ogonem (wyraz zadowolenia u zwierząt) (6): Ale gdy kowal ieść pocżął/ Dopiero więc piès ſie ocknął: Chodził po domu mardáiąc/ Kośći pod ſtołem zbieráiąc. BierEz K2; [Márdam/ Adulor, blandior. Volck Lll].
Zwrot: »mardać ogonem [w tym: od czego (1)]« = (cauda) adulari, caudam motitare a. movere Cn (5): A gdy był wyćiągnion [lew] ráduiąc ſie márdał ogonem wdzięcżność vkázuiąc HistRzym 67, 67v; Ieſzcże tho ſnadź ſzkodliwſzy niżli on pies czo ſie idąc do ciebie łaśi á marda ogonem/ á gdy ſie nie obacżyſz álić on zá nogę cáp. RejZwierc 83, 81v, 92.

Cf MARGAĆ

AL