Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [MARENIJI]

Następne hasło: [MARGANIE] »

MARGAĆ (1) vb impf

Fleksja

inf margać.

Sł stp brak, Cn s.v. mardać, Linde XVII – XVIII w. s.v. mardać.

Znaczenia

Machać ogonem (wyraz zadowolenia u zwierząt); (cauda) adulari, caudam motitare a. movere Cn:

Zwrot: »ogonem margać«: Niemoże tylie nikt ſſtzenięćiu dáć/ ilie ras może ogonem márgáć. March³ V8.