Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: [MARGANIE]

Następne hasło: MARGARYTA »

MARGARETA (6) sb f

Margareta (4), margaryta (1), Margreta (1); Margareta BielKron (3), StryjKron; margaryta Mącz; Margreta ZapKościer.

mar- BielKron (3), mår- (2) Mącz, StryjKron; -a- (3), -å- (2); -a- Mącz; -å- StryjKron; -a- : -å- BielKron (2:1); teksty nie oznaczają é; końcowe a jasne.

Fleksja

	sg
N	margareta
G	Margarety
A	Margaretę

sg N margareta (4). ◊ G Margarety (1). ◊ A Margaretę (1).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Perła (1)
2. n-pers (5)

1. Perła [margarita – perła Murm 121; perła – margarita Cn] (1): Unio, Margáritá/ perłá. Mącz 504a.

2. n-pers (5): Ceſarz mu dał zá małżonkę corkę ſwoię Márgáretę bękárthkę BielKron 208, 204, 210; Przed zupelnym prawem naſzim Miasta [....] Koſćierziny Pożyczyla Opatrzna Margretha wyzei pisana, Opatrznemu Tomaszowi Bachowi marc. dwadzieſćia ZapKościer 1582/26v; StryjKron 345.