[zaloguj się]
[pdf]

RESOLWOWAĆ (7) vb pf i impf

pf (4) [znacz.II.], impf (3) [znacz. I. i III.]

resolwować (6), rezolwować (1); resolwować : rezolwować FalZioł (1:1).

Wszystkie samogłoski jasne.

Fleksja
inf resolwować
indicativus
praes i fut
sg pl
3 resolwuje resolwują
imperativus
sg
2 resolwuj
conditionalis
sg
3 m by resolwowåł
f by resolwowała
impersonalis
praet resolwowało się

inf resolwować (1). ◊ praes 3 sg resolwuje (2). ◊ 3 pl resolwują (1). ◊ con 3 sg m by resolwowåł (1). [f by resolwowała.] ◊ imp 2 sg resolwuj (1). ◊ impers praet resolwowało się (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.: rezolwować.

I. Transit. impf (3):
1. Zmiękczać, rozluźniać (o działaniu lekarstw i zabiegów) [resolvo – odwięzuję Mącz 401c; – zasię rozwięzuję Calep; roztapiam co, topię; rozwięzuję co – resolvo Cn] (2):

resolwować co (1): [rzodkwiana wódka] bielmo małe z oka y też piegi z licza roſpądza/ ſliuogorz [!] rezolwuie/ y twardoſc ſleziony rozgania FalZioł II 11c; [ieśli pot wystąpi, do łożá go [chorego na skurcz] kłádą y tám sye mu zápoćić każą: gdyż pot resoluuie tákié rzeczy OczkoPrzymiot 199].

Szereg: »resolwować i odmiękczać« (1): Oleiek leliowy reſolwuie bez żadnego grizienia y odmiękcża/ á tak ieſt dobry na twardoſć macicze namazawſzy ią FalZioł I 72a.
2. Wyjaśniać sprowadzając do czegoś [resolvo Łac śr] [co w co] (1): Widźiſz że oni [konfesjoniści] wſzyſtko w Duchá y w dymy y w fántázye prozne reſolwuią/ gdy ten Sákráment ſámym Duchownym pokármem zową. WujJud 252.
II. Transit. pf (4):
1. Rozpatrzyć, zastanowić się nad czymś [resolvo Łac śr] [co] (2): a coſs to za ć bęndzie/ gdy miaſto ćemv/ poloſchys/ czemu? reſolwvyſche iedno to/ bęndzie nieme ſlowo nierozumne takie/ cſdemu JanNKarOrz F3v.

resolwować komu (1): gdyżem thu pokazał pericula extranea/ ktore/ rádbym widźiał żeby mi ie kto reſolwował/ á iakoby ſie tym niebeſpieczeńſtwom zábieżáło MycPrz II C3.

2. [Powiadomić [resolvo Łac śr] [kogo]:

resolwować o czym: Dla Boga tedy, niech już pan ten węzeł rozwiąże abo rozetnie, by potem nie było sero consilium. A Wasza Miłość racz nas o tym resolwować rychło. DudEpist V 1576/78.

Ze zdaniem dopełnieniowym: Dla Boga, już mię Wasza Miłość resolwuj, quis finis standi, quo nos decet usque teneri. DudEpist V 1576/153.]

3. Zdecydować, orzec o czymś [resolvo Łac śr] [ze zdaniem dopełnieniowym] (2): Iachanie trud nebez potrzeb Impedimentow Strzelby więc y ktorędy ciągnąc nie resolwowało się. ActReg 11; Resolwować trzeba iesli wZięmię Sląską poidzie Maximilian, mali woisko iść zanim czyli nie ActReg 12.
III. [Intransit. impf: Rozrzedzać się, rozpuszczać się: że kiedy sye nábierze głowá, á máterya w głowie nápoły strawióna resolwowáć á ćiec poczyna, kichánié sye wzbudza OczkoPrzymiot 234; niéma być głowá záźiąbiána: owszem ták grzaná, áby sye y skórá y sutury otworzyły, y máterya oná rádczéy resolwowáłá OczkoPrzymiot 237.]

Cf [RESOLWOWAN], RESOLWUJĄCY

LWil