[zaloguj się]
[pdf]

MARKOTAĆ (11) vb impf

Oba a jasne; o prawdopodobnie jasne (tak w -otać).

W praes markoc- (4), markoc- a. markocz- (3).
Fleksja
inf markotać
indicativus
praes
sg
1 markocę, markotåm
2 markocesz, markotåsz
3 markoce
imperativus
sg
2 markoczy
conditionalis
sg
2 m byś markotåł

inf markotać (3). ◊ praes 1 sg markocę (2), [markotåm]. ◊ 2 sg markocesz (2), [markotåsz]. ◊ 3 sg markoce (3). ◊ [imp 2 sg markoczy.] ◊ con 2 sg m byś markotåł (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde XVI – XVII w.

Wydawać mrukliwe dźwięki; cicho lub niewyraźnie mówić, mamrotać, mruczeć; demurmurare, immurmurare Calep; commurmurare, murmurare, murmurillare, submurmurare Cn (11): Demurmuro ‒ Markocę, mruczę. Calep 305a, 509a; [Márkocę et márkotam/ obmurmuro, oggannio, responso. Volck L11].

markotać co (1): Każeſz ty mnię [...] s kſiężą márkotáć nieſzpory/ Y ták mam łeb z ich wołánia chory. BielKom F6.

markotać nad czym (1): OSwięćże nam pokrzywy/ miły dobry popie/ [...] Ale bys ty cáły dzyeń/ márkotał nád nimi/ Nic im mocy nie przydaſz RejZwierz 107v.

W połączeniu szeregowym (1): Abowiem iuż tám káżdy [...] Wrzeſzcży/ ſápi/ márkoce/ á mnima iż ſpiewa. RejWiz 16v.

a. Mruczeć z gniewu, wyrażać niezadowolenie, zrzędzić; mussare, mussitare Cn (6): [Cytże, niecnotliwy zły duchu, [...] Jużże więcej nie markoczy! Pojdę, li wyłupięć oczy. DramStp II 368.]

markotać co [zawsze: „co(ś)”] (3): RejJóz C5v; (did) Pleban pytha czo kupieć mąrkocze. (‒) O czos ſię wzdy tak klopoczes Snac laies bo czos markoczes. RejKup I.

markotać na kogo (1): A nie wieleſz to/ Lucyprze? Ták márkotáć piekielny pśie? Ná Páná Bogá mocnego Ná wſze walki potężnego. MWilkHist E2v.

[markotać o kim: A jeszczeć i ty, szatanie, Markotasz o takim Panie? DramStp II 366.]

W połączeniu szeregowym (1): [baba] Fuka łáie márkoce trzebá ią dárowáć/ Ieſli ią kto rozdraźni będzye go cżárowáć. BielKom E2v.

W porównaniu (1): A wżdy ieſzcże ſmies klekotać Iako pies zkąta márkotáć RejJóz H3v.

Synonimy: mamrać, mamrotać, mruczeć, szemrać; a. styskować, szemrać.

Formacje współrdzenne: odmarkotać, zmarkotać; odmarkotować; odmarkotywać, przymarkotywać.

Cf [MARKOCĄCY], MARKOTANIE

AL